باران...

باران در راه است،

صدای رعد و برقش می آید،

دل شوره دارم،

که مبادا تاب نیاورد دل من،

باران در راه است...

این روزها...

این روزا خیلی عجیب و غریب شدن همه...

یکی یهوی تصمیم میگیره بره و کمتر از ۲۴ ساعت ساک بدست تو فرودگاه است...!!!

یکی یهوی تصمیم میگیره به مسیج های من جواب نده و هر چند روز یه بار بنویسه خوبم...!!!

یکی یهوی تصمیم میگیره زندگیش رو جمع کنه و بره همون جای که ازش اومد و بگه گور بابای این کشور و زندگی که با سختی ساختم...!!!

یکی برام پیغام میزاره بهم زنگ بزن دلم میخواد باهات حرف بزنم و وقتی زنگ میزنم انگار دشمن قسم خوردش زنگ زده و خیلی سنگین و بد جوابم رو میده... !!!

یکی هم همین که من میگم سلام  حالت چطوره به جای جواب میگه فقط ۵ دقیقه وقت دارم حرف بزنم دارم میرم بیرون...!!!

جدا دارم به این موضوع فکر میکنم که شاید اونا عجیب و غریب نشدن، شاید من یه مشکلی چیزی پیدا کردم که همه چیز اینجوری به نظرم میاد...؟؟؟

پی نوشت:

خداوندا بهم قدرت و شهامت بده که بتونم کنترل این زندگی رو دست بگیرم و یه تصمیمی بگیرم که ازش پشیمون نشم و سربلند جلوی دخترم...

خدایا خودت پشت و پناهم بودی و هستی...

...I REALLY DO