من... ، تو...

فراموش میکنم خود را،

تا که من، ما شویم...

بشکن من را،

تا که تو، تو شوی...

آن که تو می آرامی با او،

روح من است...

آن که تو پا مینهی بر او،

زن است...

پی نوشت:

چقدر داره حالم از این قصه تکراری زندگی بهم میخوره، هفته پیش من میباریدم از غصه ای که امروز او میبارد...

تا کی باید به هم دلداری بدیم...

حقیقت تلخ زن بودن...